PARK SOLVAJ-NAWOŻENIE DRZEW

Projekt odrzucony: Projekt zakłada nawożenie drzew w Parku Solvay. Stosowanie nawożenia mineralnego drzew praktykowane jest w przypadku roślin młodych, w trakcie produkcji szkółkarskiej. W trakcie tego procesu możliwe jest dość precyzyjne określenie dawek nawozowych, których istotą jest przede wszystkim wspomaganie intensywnego wzrostu roślin. W momencie posadzenia na miejsce stałe, rolę sztucznie dostarczanych nawozów przejmuje (lub powinno przejąć) odpowiednie siedlisko glebowe, nie tylko zasobne w substancje odżywcze, ale także o odpowiedniej strukturze umożliwiające dostępność wody i składników pokarmowych pochodzenia naturalnego – z rozłożonej materii organicznej dzięki działalności organizmów glebowych. Odpowiednie siedlisko i wilgotność sprzyjają również rozwojowi grzybów mikoryzowych, których obecność wydatnie poprawia możliwości rozwojowe drzew. W przypadku gleb leśnych oraz wielu parków o charakterze zbliżonym do lasu (czy to w wyniku adaptacji dawnych terenów leśnych, czy sukcesji naturalnej prowadzącej) nie ma potrzeby dostarczania składników pokarmowych dla drzew. Należy także mieć świadomość, iż o ile w przypadku młodych drzew w trakcie produkcji szkółkarskiej można określić dość precyzyjnie potrzeby pokarmowe, o tyle w przypadku dojrzałych drzew rosnących w warunkach naturalnych (las) lub parkowych istnieją jedynie szacunkowe wytyczne dotyczące zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Dojrzałe drzewa parkowe nie mogą być traktowane jak pojedyncze organizmy uprawiane w kontrolowanych warunkach, a jako dynamiczne układy wielu organizmów wzajemnie powiązanych. Z tego też względu przeprowadzenie badań glebowych może jedynie dać odpowiedź jaka jest zawartość poszczególnych makro- i mikroelementów, jaka wartość pH oraz jaka zawartość materii organicznej w glebie, ale nie mając punktu odniesienia w postaci potrzeb nawozowych trudno jest określić właściwe dawki. Zastosowanie nawozów w takim przypadku może doprowadzić do przenawożenia, a to może spowodować więcej szkód niż nie podanie nawozów wcale. Należy także podkreślić, iż wiele z symptomów odbieranych jako niedożywienie roślin (drzew), takich jak zahamowanie wzrostu, zmniejszenie i deformacje liści, zwiększona podatność na patogeny, wreszcie nekrozy i zamieranie powodowane jest nie z braku składników pokarmowych, ale zaburzonej gospodarki wodnej. Coraz częstsze susze, mniejsze sumy opadów, obniżenie poziomu wód gruntowych jest obecnie jednym z głównych powodów pogorszonego wzrostu drzew, podatności na szkodniki i choroby oraz zamieranie. Częstą przyczyną niepowodzenia uprawy drzew jest również niedostosowanie danego gatunku do siedliska, a nie brak wody lub składników pokarmowych. Dla określenia ewentualnych niedoborów potrzebne jest przeprowadzenie nie tylko badań gleby, ale także samych drzew. Prowadzone cyklicznie przeglądy zadrzewienia parku nie wykazały szczególnych symptomów niedoboru poszczególnych składników pokarmowych. W związku z powyższym, projekt uzyskuje opinię negatywną.