Przystanek początkowy linii 164 na przystanku końcowym.

Projekt odrzucony: Zadanie odrzucone na podstawie §17 ust. 1 pkt. 2 i 6 Regulaminu budżetu obywatelskiego Miasta Krakowa. Uzasadnienie: Zarząd Dróg Miasta Krakowa informuje, że dla powyższego zamierzenia inwestycyjnego należy opracować dokumentację projektową oraz przeprowadzić je w cyklu dwuletnim. W celu zapewnienia możliwości wsiadania do autobusów linii 164 na przystanku końcowym zlokalizowanym na łączniku między ul. Nowosądecką, a ul. Łużycką konieczne jest zapewnienie miejsca dla obsługi 3 pojazdów. Występują sytuacje, w których autobus wcześniej ustawia się na obecnym przystanku początkowym (w zatoce na ul. Nowosądeckiej) w celu stworzenia miejsca na przystanku końcowym dla kolejnego pojazdu. W związku z powyższym oprócz wykonania dodatkowego peronu należy zapewnić miejsce dla trzeciego pojazdu wraz z peronem do wysiadania pasażerów. Ze względu na długość krawędzi istniejącego peronu (ok. 34 m) nie jest w tej chwili możliwe ustawienie dwóch autobusów przegubowych jeden za drugim bez blokowania przejścia i przejazdu rowerowego biegnącego wzdłuż ul. Nowosądeckiej. Konieczne jest, kosztem istniejącej zieleni zaprojektowanie miejsca dla jednego pojazdu przegubowego w formie zatoki autobusowej na ul. Nowosądeckiej, przed skrętem na przystanek końcowy. Powyższe jest konieczne ze względu na charakter ruchu w ciągu ul. Nowosądeckiej oraz bliskość skrzyżowania Włoska – Nowosądecka – Podedworze. Należy zaznaczyć, że nie ma możliwości wyznaczenia tylko i wyłącznie za pomocą organizacji ruchu przystanku autobusowego na jezdni. Ponadto lokalizacja przedmiotowej zatoki nie może ograniczać widoczności dla pojazdów skręcających na łącznik między ul. Nowosądecką a ul. Podedworze oraz musi zapewniać prawidłowe warunki przejezdności dla pojazdu miarodajnego, w szczególności w przypadku konieczności wjazdu autobusu z projektowanej zatoki na ww. łącznik, tak by nie następowało blokowanie ul. Nowosądeckiej oraz infrastruktury pieszo-rowerowej. Parametry techniczne projektowanych rozwiązań (w tym rozwiązania sytuacyjne, wysokościowe, konstrukcje nawierzchni, skrajnie drogowe) muszą być zgodne z warunkami technicznymi określonymi w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U.2016.124 ze zmianami). Należy zastosować rozwiązania zapewniające bezkolizyjność infrastruktury technicznej z infrastrukturą drogową, przy uwzględnieniu wymaganych skrajni drogowych. Odległość elementów infrastruktury technicznej od krawężników powinna wynosić min. 0.5 m. Z uwagi na powyższe rozporządzenie nie jest możliwa proponowana likwidacja bezpiecznika i zakresem opracowania należy objąć teren niezbędny dla przyjęcia prawidłowych parametrów technicznych docelowego układu drogowego. W tym celu konieczne byłoby naruszenie skarpy po wschodniej stronie zatoczki w celu jej poszerzenia. Nie ma również możliwości zawężenia peronów autobusowych poniżej 2 m. Konieczne jest zapewnienie ciągłości ruchu pieszego z uwzględnieniem dowiązania do istniejących ciągów pieszych i dogodnych dojść do peronów autobusowych. Zakres inwestycji musi zapewniać bezpieczeństwo wszystkich użytkowników ruchu oraz ciągłość ruchu pieszego/rowerowego, z uwzględnieniem w szczególności istniejącej zabudowy. Konstrukcje nawierzchni winny być projektowane w nawiązaniu do istniejących warunków wodno-gruntowych, przy zachowaniu warunku mrozoodporności, jednocześnie powinny uwzględniać uwarunkowania wynikające z potrzeb eksploatacyjnych. Na rozpatrywanym rejonie obowiązuje system kanalizacji rozdzielczej. W przypadku konieczności przebudowy, studzienki wodościekowe należy wykonać z osadnikiem głębokości 0,8 m oraz przedstawić w projekcie branży drogowej. W przypadku kolizji z istniejącymi urządzeniami lub sieciami w obrębie działek drogowych konieczne będzie rozwiązanie kolizji branżowych na warunkach określonych przez poszczególnych dysponentów sieci. W przedmiotowych rejonie poprowadzone są przewody elektroenergetyczne i gazowe. Po modyfikacji projektu zgodnie z powyższymi warunkami szacunkowy koszt realizacji zadania wynosi 1 380 000 zł. Z uwagi na konieczność realizacji zadania w cyklu dwuletnim oraz rosnące koszty opracowania dokumentacji projektowej i robót budowlanych kwota może ulec zwiększeniu. Dokładne koszty będą znane dopiero po opracowaniu dokumentacji projektowej. Maksymalna kwota dostępna na jeden projekt w Dzielnicy XI Podgórze Duchackie wynosi 663 348,95 zł. Ze względu na powyższe negatywnie opiniuje się przedmiotowy wniosek.