Chrońmy dzieci przed pedofilami i przemocą- zakup kamer

Projekt odrzucony: Zgodnie z pkt 4 i 6 § 16 uchwały nr XI/179/19 Rady Miasta Krakowa z dnia 13 marca 2019 r. w sprawie Regulaminu Budżetu Obywatelskiego Miasta Krakowa, zgłoszony projekt nr BO.OM.141/19 nie może zostać zrealizowany. W 2019 roku dokonana zostanie ewaluacja systemu monitoringu wizyjnego, gdzie ocenie poddany zostanie wpływ kamer na bezpieczeństwo i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców oraz podjęta zostanie decyzja, co do dalszych kierunków rozwoju tego narzędzia w Krakowie. W ramach ewaluacji wytypowane zostaną kolejne obszary na terenie Miasta, w których będą instalowane kamery systemu nadzoru otwartej przestrzeni publicznej. Ewentualna dalsza rozbudowa systemu monitoringu wizyjnego planowana na rok 2020 musi być skoordynowana z rozwojem infrastruktury teletechnicznej, w tym z dalszą rozbudową sieci światłowodowej. Zgodnie z Ustawą o samorządzie gminnym Art. 9a. 1. monitoring wizyjny należy stosować „(…)jeżeli jest to konieczne do zapewnienia porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli lub ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej”. Przywołując 39 punkt preambuły Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) „RODO” (…)Dane osobowe powinny być przetwarzane tylko w przypadkach, gdy celu przetwarzania nie można w rozsądny sposób osiągnąć innymi sposobami”, w związku z czym monitoring wizyjny należy traktować jako jeden z elementów wielu innych działań zmierzających do budowy bezpieczeństwa w przestrzeni publicznej, a jego instalacja musi opierać się na obiektywnych przesłankach wynikających z analizy stanu bezpieczeństwa w danym rejonie. Według stanu na lipiec 2018 r. na 331 szkół i placówek oświatowych prowadzonych przez Miasto, znaczna ilość, bowiem 248 posiada monitoring wizyjny, w tym 241 z kamerami zewnętrznymi obserwującymi przestrzeń wokół placówki. W sumie dysponują one liczbą 4158 kamer. Jak zatem wynika, 83 placówki nie posiadają monitoringu, a biorąc pod uwagę liczbę pozostałych, sądzić należy, że jego brak nie jest spowodowany czynnikiem ekonomicznym. Odgrywa tu bowiem rolę również specyfika placówek, gdyż spośród obiektów nie posiadających monitoringu, 64 to przedszkola. W placówkach tego typu dzieci objęte są pełnym nadzorem podczas pobytu, a same obiekty są konstrukcyjnie zabezpieczone przed dostępem z zewnątrz osób niepowołanych, jak również przed ich niekontrolowanym opuszczeniem. Ponadto, część z nich korzysta z usług wyspecjalizowanych agencji ochrony. Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996, z późn. zm.), wprowadzenie szczególnego nadzoru nad pomieszczeniami szkoły lub placówki lub terenem wokół szkoły lub placówki w postaci środków technicznych umożliwiających rejestrację obrazu, musi być niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa uczniów i pracowników lub ochrony mienia. Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego zaznacza jednak, że nie jest jego rolą ingerowanie w kompetencje dyrektorów placówek oświatowych, rad pedagogicznych, rad rodziców czy samorządów uczniowskich, dotyczące podjęcia decyzji o zapewnieniu bezpieczeństwa w placówkach poprzez montaż czy rozbudowę systemów nadzoru wizyjnego. Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego służy jedynie wytycznymi dotyczącymi środków technicznych i organizacyjnych, w celu ochrony przechowywanych nagrań obrazu oraz danych osobowych uzyskanych w wyniku stosowania monitoringu.